Jana startte 8 jaar geleden als vrijwilliger bij OLO-Rotonde vzw, waarbij ze met toenmalige kleuter Geoffrey één middag per maand op uitstap ging. Ze hadden een onmiddellijke klik. De band tussen de twee groeide enorm en stilletjesaan werd de stap gezet naar een echt steungezin. Met haar vrouw Annelies, zorgen zij enkele weekends per maand voor de inmiddels bruisende tiener, waarbij zij hem voornamelijk een warm nest bieden. Geoffrey verblijft doorheen de week in een leefgroep van OLO-Rotonde vzw.

Want wij zijn een familie

Wij zijn Jana en Annelies, en 8 jaar geleden kwam Geoffrey in ons leven. Ik (Jana) was sinds kort
vrijwilliger bij OLO-Rotonde vzw, waarbij ik me engageerde om een middagje per maand een
kindje uit de leefgroep mee op pad te nemen. Geoffrey was toen nog geen 5 jaar oud, maar de
klik was er al meteen van bij onze eerste ontmoeting. Eerst deden we verschillende uitstapjes, zoals een bezoek aan de kinderboerderij, een ijsje gaan eten of naar de zoo. Toch werd al snel duidelijk dat dat voor Geoffrey allemaal niet hoefde. Waar hij nood aan had, was een gezinsleven. Hij genoot met volle teugen van rustige momenten, thuis, met ons drie.

Een engagement van een middagje per maand, evolueerde zo stilaan naar een volledige dag, en vervolgens naar twee dagen. Ook op schoolvrije dagen vingen wij hem maar al te graag op. Zo verbleef hij na verloop van tijd twee weekends per maand en de helft van de vakanties bij ons. Twee jaar geleden werd dan ook beslist dat Annelies en ik het statuut van steungezin zouden krijgen. Daardoor maakt hij nu officieel deel uit van de familie, al was dat eigenlijk vanaf de eerste ontmoeting al zo. Geoffrey staat mee tussen de foto’s van de achterkleinkinderen bij mijn grootmoeder, en hij krijgt evengoed elke kerst een gebreide trui. Hij is uiteraard ook elk familiefeest
van de partij.

Het fijnst aan steungezin zijn, is zonder twijfel Geoffrey zelf. Wij noemen hem vaak een klein,
maar warm vlammetje; een compact kacheltje. Hij is het liefste kind dat je je kan voorstellen, warm en zorgzaam. Annelies en ik kregen inmiddels ook een eigen zoon, Rover, en dat zijn echt twee handen op één buik. Een absoluut hoogtepunt van ons avontuur samen is dan ook de geboorte van Rover, waarbij grote broer Geoffrey zo fier als een gieter het geboortekaartje aan de hele klas toonde. We hadden in het begin nooit gedacht dat we Geoffrey zo graag zouden zien en hij zo’n belangrijk deel van ons leven zou worden, al is het natuurlijk niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Kinderen in de leefgroep hebben een rugzakje, maar bij de minste complexiteit staat OLO-Rotonde vzw wel echt voor ons klaar.

Steunouder zijn is je hart en je gezin openstellen. Deze ervaring heeft onze definitie van geluk voor altijd positief veranderd.

Vroeger hadden we het concept ‘droom van de dag’. Dan mocht Geoffrey een droom kiezen die wij samen gingen verwezenlijken. Maar, hij koos dan altijd kleine dingen, zoals stofzuigen met een echte stofzuiger of naar de carwash gaan. Als we voor één van zijn dromen zelfgemaakte kettingen droegen, zei hij: “want wij zijn een familie hè”. Uiteraard! Je ziet hem dan zo genieten, en daar doe je het voor. Steungezin zijn hoeft dus echt niet moeilijk te zijn. Geoffrey is al in de wolken wanneer wij gewoon samen in de zetel zitten, Hotel Transylvania opzetten met een zakje chips in de hand, lekker onder de dekentjes. Gewoon het gezinsleven ervaren, dat is waar kinderen zoals hij nood aan hebben. OLO-Rotonde vzw biedt hen genoeg stimulansen en diverse activiteiten, onze taak is gewoon hem graag te zien, wat pannenkoeken te bakken en ons gezin open te stellen. Dat kan iedereen bieden, toch?
Onze droom voor de toekomst is dan ook dat Geoffrey deel van ons gezin zal blijven uitmaken,
waarbij hij ‘s vrijdags na zijn werkdag frietjes komt eten samen met onze andere kinderen. Voor ons staat op steungezin zijn namelijk geen einddatum.

Ieder kind is anders. Steunouder zijn draait daardoor vooral om het luisteren naar wat het kind nodig heeft. Bij Geoffrey is dat het huiselijke gezinsleven. Het zit hem dus echt in de kleine dingen en niet in de grote uitstapjes of activiteiten.